خاطرات یک گل

گلی بودم آزاد در دشت شقایقها . با تبسمی شاد و دلی آزاد . صبحدم وقتی شه سیارگان از شرق خرامان خرامان به سویم می آمد نظاره گرش بودم و شبها هنگامی که جمال جهان آرا نقاب سیاه بر چهره می زد با دعوت نوازش نسیم به خوابی آرام فرو می رفتم و آن گاه شقایقهای قرمز بالای سرم چتری از می ساختند و روزها گلبانگ هزار دستان بر شاخسار سرو وجودم را سرشار از شوق و هیجان می ساخت ، و رازهای باد صبا در گوشم طنین می افکند و ساعتها پای صحبت های رود می نشستم تا از دنیای دگر بگوید و او می گفت : از تنهایش که در دشتها ی سر سبز سرگردان بود . از آرزویش که رسیدن به دریا بود و روزها و شبهایش که چگونه با یاد دریا سپری می گشت ، و هلهله قطرات آب که به موقع دیدن دریا به گوش فلک می رسید و آن روز زیباترین روزها بود . روز رسیدن به وصال ، روز قرار گرفتن در آغوش یار و آن روز عروس آسمان نورش را هر چه بیشتر بر آغوش گرم قطرات آب می افکند و اینک این ره گم کرده باز می گوید که چطور جدایش کردند .

زندگی زیبا بود ، زیبا و این زیبائی به هنگام بازگشت پرندگان دو چندان می گشت و آن وقت وقت بود که احساس می کردم دیگر ریشه ام در خاک آرام نمی گیرد و می خواهد همچون دسته ای از پرندگان سپید در فضا پرواز کند و مانند آنها آزاد وار در آسمان چرخ بخورد و آواز شادی سر بدهد بعد احساس کردم که دیگر نیستم پاره شوقی و دیگر هیچ . تنها یک حرکت یک جهش و آن گاه بر روی زمین افتادم . احساس دردی غم انگیز سرتاسر وجودم را فراگرفت . دیگر آواز و چرخش پرندگان را نمی دیدم . دیگر نوازش نسیم دل انگیز را احساس نمی کردم . دیگر صدای هلهله قطرات آب را نمی شنیدم . تنها یک حرکت ، یک جهش و دیگر هیچ .

آری برای رسیدن به هدف از پای تا سر باید سوختن آغاز کرد همچون گل زیبا روی اسیر در خاک وجود .

گلبرگ لاله بودم با محبت ریشه گرفتم حال که به سوی خورشید قد کشیدم باد وحشی پرپرم کرد .

                                         زیباکده

                             من از مشکلاتم مهمترم

برای بستن منافذ باز صورت هر بار پس از استحمام با یک تکه یخ صورت را به مدت 10 کمپرس نمائید .

                                     میکده

زندگی آن قدرها جدی نیست بیائید شوخی را جدی بگیریم . "

آن یکی در کنج زندان مست و شاد

وان یکی در باغ ، ترش و بی مراد

                                          مولوی"