با شور و شوق زاید الوصفی که داشتیم ، زودتر از همیشه بیدار شدم . اولین روز درس امروز آغاز می گشت . باید تا ظهر صبر می کردم . کاسه صبرم دیگه لبریز شده بود به طرف جزوه های ترم پیش رفتم . جامعه شناسی را برداشتم . ورق زدم . عجیب هوای کلاس را کرده بودم . هر ورقی که می زدم ، خاطره ایی شیرین در ذهنم تداعی می شد . به پایان جزوه رسیدم ، به پایان ترم ، به امتحانات . به یاد شب بیداریها افتادم . به اینکه چطور خود را می کشتیم ، تا بتوانیم جزوه را یک دور بخوانیم . تمامی لحظات تحصیل شیرین است . چه آنجا که شوق امتحان داری ، یا به انتظار گرفتن نمره ضربان قلبت هر لحظه بیشتر و بیشتر می شود ، و چه لحظات شیرین با دوستان بودن ، گفتن و خندیدن .

ساعت سر ناسازگاری را گذاشته بود . کندتر از همیشه بود . دیگر نفهمیدم چطور ناهار را خوردم ، لباس پوشیدم و به طرف در رفتم . ساعت 1/5 بود که سر قرار حاضر شدم ، مثل همیشه دست الهه را گرفتم و راه افتادیم . از این ترم به دانشکده علوم انسانی منتقل شده بودیم ، طبیعی بود که شور و شوق رفتن ، دو چندان گشته بود . ساعت 2/5 بود که رسیدیم . بچه ها همه آمده بودند . سلام و احوالپرسی ها شروع شد . ولی مگر تمام می شد . هر ور که می چرخیدی یک آشنا بود . برنامه ها را به دیوار زده بودند ، به طرف آن رفتیم . ساعت کلاسمان 4/5 بود . خیلی زود آمده بودیم . با توجه به برنامه درهم و برهمی که قبلا نوشته بودم ، انتظارش می رفت . بهر حال از فرصت استفاده کردیم . رفتیم تا محیط تازه را بهتر بشناسیم . اول به پارک روبروی دانشکده رفتیم . تمامی گوشه و کناره های آن را از نظر گذراندیم . از درهای ورودی و خروجی گرفته ، تا اینکه شمال به کجا راه دارد ، در غربی به کجا می خورد ؟ دیگه جایی توی پارک نمانده بود که ندیده باشیم . رفتیم بیرون ، تصمیم گرفتیم به موزه هنرهای تزئینی برویم .

در آهنی بزرگ آن را باز کردیم . به طرف پله ها رفتیم . بعد از طی پله ها به سالن رسیدیم . چند آقا نیز آنجا بودند . فکر کردیم ، آنها نیز می خواهند از موزه دیدن کنند . ولی زهی خیال باطل ، تمامی کارمندان موزه بودند . پشه پر نمی زد . دست روی دست گذاشته بودند . فکر می کنم پس از مدتها ما اولین مشتریان آنها بودیم . گفتیم : دانشجو هستیم . بلیط نصف قیمت دانشجویی را روی میز گذاشت . 2 بلیط تهیه کردیم . آقایی نیز به راهنمایی ما آمد .

طبقه اول ، میز نهار خوری ، میز کار و مقداری وسائل زندگی شاه بود . راهنمایمان توضیح داد که میز نهار خوری کادو ازدواج شاه و فرح می باشد . کارهای زیبایی بودند . هنر دست ایرانی . به طبقه دوم رفتیم . پرده های گلدوزی شده و پته دوزی . ظرافت خاصی داشتند . از لابلای گلها و بوته های آن می توانستی چهره زنان ایرانی را ببینی ، که با دستهای پینه بسته ، پشت خمیده و چشم های که به خاطر ظرافت کار به سوزش افتاده بود ،نقش های زیبای زندگی را رسم می کردند . افراد گمنامی که فرهنگ ایرانی را به ثبت رسانده بودند .

در طبقات دیگر نیز نقاشی ها و اشعاری از کتابهای معروف ایرانی ، همچون شاهنامه ، تصاویری از رجال آن زمان ، منبت کاری ، خاتم کاری و چیزهای دیگر بود . متاسفانه نه تنها من ، بلکه خیلی از ما ، هیچکدام از آن هنرها را نمی شناسیم . تنها نامی از آن را شنیدیم . در حالیکه جا داشت به عنوان بخش مهمی از فرهنگ جامعه آن را حفظ نمائیم . البته نه تنها در موزه ، بلکه در اعماق وجودمان . آنها جزئی از هویت و فرهنگ ما بودند . و ما نیز آن هنر را به دست فراموشی سپرده بودیم .

کارمند موزه دائما در حال قدم زدن بود . هر چند وقت یک بار چشم غره ایی به ما می رفت . حوصله اش سر رفته بود . ما نیز ول کن معامله نبودیم . به انتها که رسیدیم ، خوشحالی را می توانستیم از توی نگاهش بخوانیم . با خوشحالی ما را بدرقه کرد . تازه فهمیده بودیم ، که ساعت کار موزه تمام شده بود . ساعت نزدیک 4/5 بود . به طرف دانشگاه به راه افتادیم . کلاسها شروع شد . با خوشحالی بسیار به طرف کلاسها به راه افتادیم . بار دیگر می رفتیم که ترم جدید را آغاز کنیم .

                                        زیباکده

                        من از مشکلاتم مهمترم

موهای چرب

هفته ای یک بار با نمک دریا پوست سر را ماشاژ دهید . سپس ده دقیقه صبر کنید و موها را آبکشی نمایید .

                                          میکده

بر آنچه دارید تمرکز کنید ، از داشتنش لذت ببرید و نگران از دست دادنش نباشید .

ترس از دست دادن ، زیستن در زمان حال نیست ، زیستن در آینده است .

                  صبح امید که بود معتکف پرده غیب

                    گو بون آی که کار شب تار آخر شد

                    آن پریشانی شبهای دراز و غم دل

                    همه در سایه گیسوی نگار آخر شد